ŁUPKÓW

PONIŻSZA RELACJA JEST FRAGMENTEM WIĘKSZEGO ZESTAWIENIA O "CHATKACH STUDENCKICH", KTÓRE MIELIŚMY OKAZJĘ ODWIEDZIĆ DAWNYMI LATY. CAŁA RELACJA TUTAJ - LINK



Chatka położona jest na rozległych polanach, na terenach nieistniejącej wsi Łupków. Budynek niegdyś należał do Zakładu Karnego w Nowym Łupkowie. Swoją chatkową historię rozpoczął w 1982 roku, gdy odkupił go Almatur i zajmowali się nim studenci Politechniki Warszawskiej. Później opiekę nad chatką objęło Stowarzyszenie Miłośników Schroniska w Łupkowie.

Pierwszy raz bywamy w chatce w lipcu 2003.

Chatkowymi byli wtedy Jankes i Justyna. Akurat w tym terminie odwiedzili ich znajomi z jakiegoś zespołu (nie pamiętam niestety nazwy), którzy w kolejnych dniach jechali na koncerty. Wieczorem więc pograli i były fajne śpiewanki.

Na stanie były też kozy.

Czasem odwiedzamy łazienkę.

Albo kuchnię.

Latem jednak najprzyjemniej pichcić na świeżym powietrzu :)

Kolejny raz zawijamy do Łupkowa późną jesienią. Nie brakuje więc płowości w krajobrazie i mgieł spowijających horyzont. Jest to listopad 2005.

"Most Beni" jest praktycznie nowy. Nie wiem jak długo posłużył?

Tym razem na obsłudze jest już Adam.

Widać, że zima się zbliża - drewno już naszykowane na ciężkie czasy! Niezwykle malowniczo przedstawiają się chatki całe obłożone przygotowanym opałem! :)

Studzienny żuraw w pełnej krasie.

Zdjęcie pod gitarową ścianą musi być :)

Utrwalony również został proces przygotowywania żarcia...

oraz jego neutralizacji ;)

Poźniej zaglądamy do Łupkowa w kwietniu 2007, przy okazji dwutygodniowej włóczegi przez bieszczadzkie okolice. Dziwny to był pobyt, bo nie spotkaliśmy chatkowego. Dwa razy jedynie udało się nawiązać kontakt telefoniczny.

Spędziliśmy więc dwa noclegi w pustej chatce - w trójkę. Cisza... i tylko myszy chrobotały w ścianach... Dokładna relacja z tego pobytu: LINK

Stryszek noclegowy.

W sierpniu 2008 znów odwiedzamy Łupków.

Pogoda w tym czasie była niezwykle dynamiczna, więc krajobraz zmieniał się jak w kalejdoskopie. Ulewny deszcz - istne oberwanie chmury! Tęcze, niesamowicie podświetlone chmury, a zaraz potem niebieskie niebo z obłoczkami. A chwilę później znów ciemno jak w nocy i tym razem przypiździło gradem. Chyba tylko śniegu nie było ;)

Dla odmiany od poprzedniego pobytu chata tym razem pękała w szwach. Tak nabita ludźmi, że ciężko było szpilkę wcisnąć. Mimo kapryśnej pogody zdecydowaliśmy się więc nocować w namiocie. Oczywiście nikt nas z chatki nie wyrzucał, ale nie chcieliśmy zostać zadeptani.

W różnych nakryciach głowy.

Jakoś późną nocą, gdy już przy stole się nieco przerzedziło.

A tak to prezentowało się z zewnątrz.

Kolejny nasz pobyt w chatce przypada na lipiec 2010. Już nie ma Adama. Jest inny chatkowy.

Chatka w wersji letniej - z pustymi drewutniami.

I są kwiatki doniczkowe.

Wieczór jak zwykle w blasku świec.

Trafiliśmy wtedy na wysyp kociąt! One były wszędzie!

Dosłownie wszędzie!! :)

A nieopodal chatki był hotel Hilton. Bardziej wymagający bywalcy mogli nocować również tam.