Rowerem na festyn (2024) - Oleśnica Mała

Wyruszamy w pewien piękny, słoneczny poranek. To jeszcze w Oławie, gdzieś na przemysłowych obrzeżach.

Suniemy. Słoneczko dogrzewa, owiewa nas ciepły wiatr. Nie ma nic lepszego jak jeżdżenie rowerem w upalny dzień! :) Mijamy Ścinawy. Pylista droga wśród pól wije się w stronę Lipek.

A to już droga z Lipek przez Gać do Psar.

W Psarach widać przygotowania do zimy. W końcu mamy już wrzesień ;)

Tam gdzie kończą się Psary zaczyna się piaszczysta droga. Rowery trochę grzęzną, ale to nic - jest cudownie pyliście :)

Miejscowi chyba jednak nie doceniają wszystkich uroków pylistości ;) Ciekawe czy tutaj jest taki duży ruch? Jakieś wyścigi urządzają? Czy może mieszkańcy są nieco przewrażliwieni?

Taaaaa.... Piaszczysta droga odchodząca w pola - ale chodnik musi być! Obłęd naszych czasów...

Mimo pięknej, iście letniej pogody, czuć już powiew jesieni. Wokół płowe, skoszone pola...

Z Psar do Oleśnicy Małej suniemy wygrzanymi ścieżkami. Przez Jankowice Małe, gdzie tylko trzeba przeciąć szosę. Tak to można jeżdzić!

Gliniane ozdoby w którymś z ogródków. Chyba własnej roboty.


Przed Oleśnicą Małą trafiamy na dwa stawy, jeden wędkarski, drugi kąpielowy. Jest też knajpa, gdzie można zjeść rybkę. I tu gdzieś ma się odbywać festyn.

W ramach atrakcji można też wleźć do wozu strażackiego.

Głównym punktem programu tej imprezy jest jednak taplanie w kolorowej pianie i obrzucanie się farbami.

Daje się gdzieś zasłyszeć:
- "Mamo, mamo chodź do piany!" - "Nie kochanie, nie mogę, to tylko dla dzieci" - "Nieprawda! Zobacz! Ta pani się bawi!"

I te ileś oczu wbitych w ciebie i świdrujących z oburzeniem, obrzydzeniem, nienawiścią czy tym rodzajem zdumienia połączonego z niezrozumieniem, jakim się zazwyczaj obrzuca szaleńców ;)

Po zabawie dużo ludzi zabiera swoje dzieci do "myjni". Pewnie nie chcą ich w tym stanie włożyć do wypucowanych aut. My się do myjni póki co nie wybieramy - nie po to się tak staraliśmy :) Ktoś komentuje: "Oni będą tak wracać? Jak???" Jak to jak? Normalnie. Na rowerach! :)

Jedynie trzeba było przebrać zbyt mokre kawałki garderoby, coby się nie przeziębić. I w drogę!

Cudownie ciepłe kolory będą nam towarzyszyć prawie całą powrotną drogę. I ten zapach lekkiego, wieczornego chłodu, jaki przychodzi po upalnym dniu.

Miło się jedzie ze śpiewem na ustach! I to na cały głos - na polach tylko myszy, wróble i żmije mogą się poczuć zdegustowane ;) Jak to leciała ta piosenka? "Zielone włosy, zielone butki - całe zielone są ufoludki" :)

Takie są właśnie uroki końca świata!

Malowniczy zachód słońca nas zastaje na polach między Lipkami a Ścinawą.

Ślężę ładnie widać!

Była to zdecydowanie najbardziej udana wycieczka rowerowa w tym sezonie! Jednodniowa - a taka maksymalnie nasycona! I ciekawa trasa, i miłe drogi, i kąpiele, i rybka na obiad, i ten wyjątkowy, kolorowy festyn! No i pogoda dopisała idealnie :) Szczęście, radość i powiew wolności. A może akurat wtedy mieliśmy to w sobie, a okoliczności zewnętrzne nie miały specjalnego znaczenia i po prostu nie przeszkadzały? :)