Pałac wygląda na opuszczony, ale jest pozamykany.
Można się wślizgnąć jedynie przez wąską szczelinę międzyd deskami. Toperz utknie na bank. Ja na 50% ;) Ale warto spróbować...
Najpierw więc wsadzam głowę i łapę z aparatem. Co to wisi? Resztki starej firany?? Czy wyjątkowo dorodna pajęczyna??
 |
 |
|---|
Z jednej strony budynek przylega do czynnego gospodarstwa rolnego - i jak widać bardzo ludnego miejsca. Co próbuje jakoś się przymierzyć do najeżonego gwoździami i drzazgami otworu - to ktoś się zaczyna kręcić. Albo włóczą sie dzieci, oczywiście bacznie się przyglądając wioskowej atrakcji pod postacią nieznajomych. Albo jedzie traktor - i akurat na naszej wysokości musi zacząć coś naprawiać przy kole. Albo wjeżdża taksówkarz aby zabrać gdzieś jakąś panią z trzema pudłami. No żesz to kurcze. Po kilku próbach nam się nieco odechciewa. Może po prostu mamy tam nie wchodzić? Kabak z mądrą miną stwierdza: “Widać dzisiaj mamy iść gdzie indziej, np. tam”. A tam jest wieża. To idziemy do wieży. Widać los tak chciał!
Wieża jest ogromna i cholernie zarośnięta. Czy wspominałam już, że lato nie jest zbyt szczęśliwym czasem na zwiedzanie takowych miejsc?
| 
|
|---|
| 
|
|---|
W wieży, na wysokości 1 piętra siedzą jakieś banie. Tajna bimbrownia czy jak? ;)
Przypałacowe zabudowania, obecnie wykorzystywane do celów rolniczych.
A naprzeciw pałacu stoi sobie taki kościół.
Droga z Jagowa do Chrapowa jest pełna maków!
A z Chrapowa do Żydowa wiją się malownicze bruki.
W Karsku na zakręcie zwraca uwagę kamienica z niemieckimi napisami.
Gdy podchodzę do budynku mam poczucie jakiegoś niesamowitego, ogarniającego mnie smutku. Tak, właśnie tu, na tym zakręcie… Odczucie towarzyszy mi cały czas, gdy robię zdjęcia i zaglądam w zamglone patyną okienka. Dzień jest słoneczny i ciepły. My też nie mamy żadnych powodów do wpadania w zły nastrój (no może oprócz tego, że mieliśmy teraz być w Estonii ;) ) O co więc chodzi z tym miejscem? Czy może jest coś w jego historii, co mogłoby tłumaczyć moje niczym nieumotywowane, irracjonalne odczucia?
Piętro kamienicy jest zamieszkane, sklepik na dole opustoszał już chyba sporo lat temu. Zaczynają go porastać całkiem spore drzewka, a kraty oblepiła rdza…
Obiekt jest na sprzedaż. Wpadł mi do głowy pomysł, żeby zadzwonić pod podany numer, ale pytając o historię budynku usłyszałam jedynie pipipi, a przy kolejnych próbach nikt już nie odbierał połączenia…
Próbowałam też podpytać miejscowych. Jedna pani zbyła mnie ofuknięciem, że nie trzymam dystansu i zaczęła histerycznie machać rękoma. Inny pan wzruszył ramionami: “Kamienica jak kamienica. Co ja moge o niej powiedzieć?? Hmmm... Ja tu często sikam na rogu jak wracam od Bolka wieczorem. Zawsze w tym samym miejscu, od 30 lat. Jest już nawet zaciek na tynku. Mogę pani pokazać gdzie dokładnie!”
Czwartej próby więc nie podejmuję ;) Jedziemy sobie zwiedzać dalej!
Kawałek dalej, przy bocznej drodze, stoi sobie pałac. Opuszczony, zarośnięty, ale jednak o atmosferze totalnie nijakiej. Może przez porównanie z dziwną kamienicą na rogu? ;)
Ma bardzo dziwne okienka - jakoś jakby krzywo osadzone, mocno kopnięte kółka. Jak na nie dłużej się patrzy - to sie zaczyna z lekka kręcić w głowie...
W tym roku to maki rosną nawet na gruzowiskach i śmietnikach!
A jeszcze kawałeczek dalej, tam gdzie brukowana droga tworzy minirondo, stoją ruiny. Był to niegdyś zamek myśliwski, a przed wojną budynek był wykorzystywany jako gorzelnia. Za czasów PGRu zrobiono tu magazyn.
Wnętrza podpierają solidne, żelazne kolumny. Widać, że jest to popularne miejsce imprezowe - sporo śladów po ogniskach czy tajna skrytka z flaszką i fajkami.
Tu znów trzęsiemy się brukami! :) Już zapomniałam gdzie to było dokładnie. Bo mogło być wszędzie. Nieodłączny element lubuskich tras.
A tu spełniamy marzenie kabaka - zrobić siku pod wielkim wiatrakiem.
cdn
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz