Dymy, mgły i wądoły gdzieś miedzy Chyrowem a Żurawnem - Ukraina 2018 cz.1

Granica w Krościenku jest pusta. Zamknieta czy jak? Wjezdzamy. Podniesione szlabany, nie chca nawet zaglądac do bagaznika. Szybka odprawa, nawet kabaka nie musimy wyjmowac z busia. Pogranicznik sie smieje - “A po co wyciagac dziecko? Przeciez i tak jest totalnie niepodobne do tego niemowlaka na zdjeciu”.. Fakt… Troche sie zmienila przez ostatnie 3 lata ;) Dobrze, ze jest zdjecie dwulatka w rosyjskiej wizie z zeszlego roku - bo na powrocie to jemu sie wszyscy przygladali najbardziej ;)

Przed nami jest tylko jedna para, która gawędzi z pogranicznikiem jak ze starym kumplem. Chyba nie pierwszy raz rozmawiają. Ich auto zostalo na Ukrainie i z jakis tajemniczych powodow nie moga go przywiesc do Polski. Mają czerwone paszporty, plynnie mowia po polsku - wiec chyba Polacy? Zawsze wlasnie problem byl odwrotny - nie chcieli wypuscic z Ukrainy jak ktos wjechal autem i je zgubil na wycieczce.. Wiec o co tu biega? Straznik jest nieugięty - on nic nie pomoze w sprowadzeniu samochodu..

W Chyrowie szukam mojej ulubionej karuzeli. Tej co byla chyba pozostaloscią jakiegos wesolego miasteczka z dawnych lat, co trzech chlopa musialo ją rozkręcac a zatrzymac nie mial odwagi nikt. Raz mialam okazje byc swiadkiem jak rozkrecali ją liną przywiazaną do motocykla - to byla moc! Chcialam pokazac ją kabaczkowi… Niestety, karuzela wyparowala albo ja zaznalam jakis zaburzen pamieci i nie potrafie jej znalezc. Tu jej ostatnie zdjecie, z maja 2009.

Konczy sie wiec na hustawkach, tez fajnych, normalnych, na żerdziach.

Przed Drohobyczem miga nam jakas pryzma płyt, flagi, napisy “wysypisko” i “pokojowa akcja” czy jakos tak. Bylo tam wiecej napisow, ale w pierwszy dzien pobytu oko jeszcze nie przywykło do mimowolnego czytania innej czcionki. W Drohobyczu jak zawsze sie gubimy wiec mamy okazje przeszlajac sie wszystkimi zadupiami miasta. A ono nas wita pryzmami śmieci, jakich w zadnym innym tutejszym miasteczku, ani teraz ani nigdy wczesniej, nie mialam okazji ogladac. Klimaty iscie albańskie, z ryjącymi stadami psów.. Przypomina nam sie mijane wczesniej oflagowane wysypisko. Czy ma to jakis zwiazek?

Sprawa nie daje nam spokoju. Zawijamy wiec i na wysypisko. Na wjezdzie lezy pryzma betonowych płyt, sa flagi i jakies odezwy. Byly napisy, ze "pokojowa akcja" i "smietnisko zamkniete". Byla tez data 2008, wiec raczej chyba sprawa dawna. Byl tez usypany wał, zeby nie wjezdzac autem dalej i jakas budka- namiot, ze stołem z lodówki, kubeczkami i swietym obrazem na scianie. Nie wydaje mi sie, ze to stało 11 lat - stan prowizorycznego "namiotu" byl zbyt porzadny. Kręcilismy sie tam chwile, ale ludzi zadnych nie spotkalismy aby cos wiecej sie dowiedziec. Glupio mi bylo zaczepiac miejscowych w miescie i pytac "panie, czemu macie zamkniete wysypisko" - zwlaszcza, ze nie znam ukrainskiego, a uzywanie polskiego czy rosyjskiego przy (przypuszczam) dosc drazliwym temacie mogloby sie nie spotkac z wyrazami sympatii ;)

Z przeszukiwan internetu po powrocie to cyrki tam byly niemałe, byly nawet jakies bijatyki miedzy lokalnymi władzami a aktywistami. Ponoc miejscowi zablokowali wysypisko, twierdzac, ze śmieci sie juz tam nie mieszcza i trzeba zrobic nowe. Wynik protestu jednak okazal sie raczej niepomyslny, bo w smieciach utonelo miasto..

Za Stryjem skrecamy w boczne drogi. Jedziemy na Strilkiw, Sychiw.

Noclegu mamy zamiar szukac nad rzeką Swycza, miedzy Łapy Sokoliwski a Mali Diduszicy. Miejsce jest… ale obsiadniete przez okolo 20 znudzonych wyrostków. Ledwo sie pojawiamy złazi sie toto jak szakale do padliny i łypie spode łba. Grupka nieco starszych chlopakow stoi przy autach i obłapia sie z panienkami. A takie 10-12 latki chyba podglądaja ich z mostu. Pojawienie sie nieznanego we wsi auta powoduje, ze jedni i drudzy tracą zainteresowanie swoimi wczesniejszymi czynnosciami. Nic tu po nas. Spadamy! Gdziekolwiek. Jest to ostatnie miejsce w jakim chcielibysmy spedzac noc..

Jedziemy przez Podorożje, Suliatyczi, Wolodymircy. Wszedzie snują sie dymy mieszajace sie z mgłami znad okolicznych młak.

Trwają wykopki a tu jest jeszcze normalnie i masowe wypalanie ziemniaczanych kłaczy nikogo nie bulwersuje. Tu jesien jeszcze pachnie dymem, tym szczegolnym dymem, ktorym jesien powinna pachniec. Przez drgające powietrze pełgają postacie z widłami, motyczkami, grabiami. Sa jak duchy z innego swiata, rozmyte, nieostre.

Wory z kartoszką są wszedzie. Od razu robimy sie głodni. Przypominamy sobie, ze tez mamy w busiu worek ziemniaków - tylko ze lezy tam juz z miesiac.. Chyba juz zapuscił korzonki! Zapomnielismy o nim! (jak sie potem okazuje korzonkow nie ma a przemycone ziemniaczki na ognisko sa idealne!

Gdzies na wyboistym rozdrozu..

Miło sie jedzie tymi drogami. Nie chcac przedwczesnie zakonczyc wycieczki i miec busia w kilku czesciach - nie da sie jechac powyzej 30 km/h. Miejscowi jezdza, ale my nie umiemy. Droga jest cudnie wyboista, szeroka, meandrująca i pachnaca pyłem. Co rusz mijają nas ciekawe pojazdy - to wywrotka wypełniona po brzegi jabłkami, to motor, to traktor. Albo stado gęsi pokazuje kto rządzi na drodze!

Teren jest tu dosc ludny, dlugo nie mozemy znalezc dogodnego miejsca na biwak. W koncu osiedlamy sie nad Swyczą, niedaleko mostu za miasteczkiem Żurawno. Wieczorem idzie burza. Pioruny walą gdzies daleko a powietrze wokol nas staje sie tak lepkie, ze czlowiek siedzi i spływa, czując sie jak obłozony goracymi szmatami. Robimy małe ognisko, ktore w ogole nie chce sie palic. Chyba jest taka wilgoc w powietrzu, ze kazdy ogienek automatycznie zaraz zadusza.. To nic, ze upał klei sie do nas z kazdej strony - kabaczę znalazlo polar.. I chce byc misiem. Zarzeka sie, ze jej zimno ;)

Mamy tez wieczornego zielonego goscia, z ktorego najbardziej sie cieszy najmłodszy członek ekipy. Tak.. Modliszka to chyba dla kabaka najwieksza atrakcja dzisiejszego dnia!

Poranek wstaje niezwykle mglisto malowniczy. Gdzies w oddali skrzy sie do slonca złota kopuła cerkwi. Po moscie co chwile turkota furka. Kamienisty brzeg zacheca aby na nim posiedziec i poplaskac kamieniami w wode. I to zarąbiste uczucie pierwszego poranka na Ukrainie - i tej swiadomosci, ze takich porankow bedzie tu jeszcze kilkanascie!

cdn