Skałki, wyrobiska, ruiny i bunkry czyli gdzieś miedzy Świdnicą a Krzeszowem

Tym razem postanowilismy sie poszlajać po roznych podsudeckich terenach - glownie miejscach w rejonie Dzierżoniowa, Głuszycy, Krzeszowa, Świdnicy. Tu tu, to tam. Pojechalismy raczej bez planu, a raczej z planem bardzo ogólnym - gdzies sie wykąpac, gdzies rozpalic ognisko, pogapic sie na gwiazdy, na gory zamykajace horyzont, a moze wleźc do jakis ruin.

Zaglądamy pod Wielką Sowę, od strony wsi Potoczek i miejsca dawnego wyciągu. Widoki calkiem zacne, gory, łaki, ruinki. Byl plan tu spac ale sporo ludzi sie kręcilo, wiec pojechalismy dalej.

Na nocleg ostatecznie zatrzymujemy sie w Głuszycy, przy ruinach dawnej sortowni dla kamieniolomu melafirow. Od czasu naszego ostatniego pobytu (2012) troche sie tu zmienilo, powstala wieza widokowa i kamienny grill. Miejsce niby zagospodarowane ale nieco zapomniane - na wieze wyjsc sie nie da bo schodki pobutwiały, miejsca ogniskowe zarastają wysokie zioła. Czyli tak jak lubimy!

Pewnie ta tabliczka juz nie mogła wisiec na jakims placu. Bo jak wiadomo "zwyciestwa" dzielą sie na te dobre i na te złe. I to pewnie bylo to złe. Zwyciestwo schroniło sie jednak pod drewnianym daszkiem. Moze tu sobie powisi z dala od polityki..

Wieczorne klimaty...

Gdy zapada ciemnosc pobliskie ruiny tez rozświetla łuna ogniska! Tam tez ktos imprezuje! Slychac glosy kilku osob, stłumione dzwieki jakiejs muzyki. Ale do nas nikt nie przychodzi. Kładą sie spac (a przynajmniej gaszą ognisko) wczesniej niz my.

Upalny poranek wsrod ruin i żużlowych placyków. Busio w sloncu, wiec chyba o 7 wygonila nas duchota.

Chwile potem wpada jakis chłopak, początkowo wsciekly bo myslal, ze wywozimy tu smieci. Gdy okazuje sie, ze nasz cel przybycia jest zgoła odmienny rozmawia sie juz sympatycznie. Teren obecnie jest oficjalnie wykorzystywany przez milosników skoków na motorach, porobili sobie rozne górki, trampoliny i wyrzutnie. Ponoc wywiezli stad kilka wywrotek śmieci, ktore przez lata pokątnie składowala tu okoliczna ludnosc. Górki do skoków tez sa zrobione ze smieci przysypanych ziemią.

Dowiadujemy sie tez, ze ruiny sortowni ktos kupił/wydzierżawił/wynajął i obecnie hoduje tam kozy. Faktycznie po blizszym przyjrzeniu sie widac, ze są tam robione jakies daszki ze swiezych desek, schodki a nowe ścianki działowe przegradzają betonowe komory zabudowan.

Zawijamy tez pod Mieroszów zobaczyc jak sie mają nasze ulubione wiaty. Jedna jak zwykle jest zajęta przez parkę dbającą o przyrost naturalny w regionie. Druga stoi chyba na jakis lotnych piaskach. Wygląda jakby w rejonie bylo trzesienie ziemi albo cos sie zapadalo. Wiata cala przechyla sie w prawo, podesty w srodku sie pogieły. Raczej nie wygląda na działalnosc wandali ale zemste geologii ;)

Kąpiele zapodajemy w Krzeszówku. Nasz ulubiony gatunek bajora czyli opuszczony kamieniolom. Tu raczej moze bardziej wyrobisko ale tyż dobrze. Klimat nadal nosi walory postindustrialnosci wiec oprocz wsadzania kupra w lodowate odmęty mozna i na czyms fajnym oko zawiesic.

Acz nie idzie w dobrą strone. Częsci budynków juz nie ma. Zburzone, zmielone. A brykalismy po nich jeszcze 3 lata temu, w lipcu 2015, tydzien przed narodzinami kabaczka! Zostaly tylko zdjecia na pamiątke...

Teraz po wielu budynkach zostalo gruzowisko... jak zwykle komus przeszkadzało :(

Zaglądamy tez do opuszczonego pałacu w Kochanowie.

Mozna pobuszowac po wnetrzach, ale to chyba ostatnia chwila na takowe eksploracje bo wszystkie stropy sie walą. Nie wiem czy przetrwa zime czy wiosną bedzie juz bezdachowiec. Widac (i czuć), ze pałac zasiedlali bezdomni ale chyba juz sie wyprowadzili. Kiedys zamieszkiwało go kilka rodzin, co mozna wywnioskowac po rozrzuconych sprzetach - zeszyty szkolne, zabawki, maszyny do szycia czy żelazka. Ot, dolnośląska klasyka...

I listy do poczytania - o romantycznych wspomnieniach z wakacji w Augustowie, ktorych konfrontacja z rzeczywistoscia wypadła.. hmmm..nieszczegolnie. Byla taka piosenka “Agnieszka”, przeboj z czasow mojego liceum. Ten list przedstawiał wlasnie wypisz wymaluj tą historie. Nawet imie sie zgadzało ;)

I niech ktos powie, ze pleśń na scianie nie moze byc malownicza! Ze w deseniu gnijacych murów nie mozna odnalezc piękna. Grzybek wielobarwny pałacowy!

W Grzędach zawijamy na teren dawnego osrodka rekreacyjnego. Szutrowe drogi, jeziorka....

Jakas buda o przeszlosci chyba barowej.. Na awaryjny nocleg jak znalazł!

Wieczorem osiedlamy sie na wiatowisku u podnóża Głazów Krasnoludków.

Płonie ognicho i pnie sosen w promieniach zachodzącego slonca.

Kabak odkryl piaskownice…

Jednak najlepsza zabawa to spuszczanie samochodu ze skały!

Poranne brykanie po skałkach.

Zjadamy tez pstrąga w Centrum Transformacji Blokad Psychicznych, pod czujnym okiem lamy. W takich warunkach pstrag smakuje o niebo lepiej niz zwykle. A tak serio to przeklimatyczne miejsce, ktore zapewne jeszcze nie raz odwiedzimy!

Na koniec wpadamy pod Świdnice. Jest mini wieża z zamglonymi widoczkami - ale to nie to jest powodem naszego przybycia w te okolice.

To co nas tu sprowadza czai sie ponizej, ukryte w lesie. Juz raz tego czegos nie znalezlismy i wrocilismy do domu bucząc i obchodząc sie smakiem. Poczatkowo i teraz mamy problemy - trafiamy na jakies inne ruiny, wygladajace na dawną owczarnie.

Ale dzis los jest przychylniejszy dla wędrowcow spragnionych oddechu wilgotnego betonu. Z zarośli wyłania sie bryła poradzieckiego bunkra. Ponoc bylo tu tajne centrum dowodzenia brygad stacjonujących w Świdnicy. Obiekt jest nieduzy, ale troche mozna miło połazic. Jest kilka wejsc, rozgałęziony korytarz. Są dwa piętra ale na górne nie włazimy.

Klasycznie żebrowana komora, o klimacie znanym z tego typu bunkrow czy lotniskowych hangarow.

Ciekawy bardzo jest wąski korytarzyk obiegajacy bunkierek z boków. Z jednej strony ma półokrągle żebrowanie, z drugiej pionową, betonową ściane. Wygląda nieco jakby te gładkie sciany dobudowane były pozniej.

Ech.. i jakos zleciały te 2.5 dnia włóczegi po okolicach. Stanowczo za szybko. Popalilo by sie jeszcze ogniska przy bunkrze, pospało gdzies w lsach czy wsrod ruin… a tu trza wracac do domu.....