Czas nie goni nas cz.10 - Bułgaria, "Ballada o promach widmo"

Powłóczywszy sie juz odrobine po bulgarskim wybrzezu postanowilismy obeznac co z naszymi promami do Gruzji. Poszukiwania owych promow zaczely sie juz zima na necie. Ze stronki ukrferry srednio wynikalo czy Warna prowadzi przewozy pasazerskie czy nie. Niby tak ale na stronce ani zadnych cen wyszczegolnionych, ani obszerniejszych opisow. Na maile Warna nie odpowiada. Z centrali w Odessie mail przychodzi z odpowiedzia- “tak plywaja ale o szczegoly trzeba pytac bezposrednio w Warnie”. W odmetach internetu trafilam na dwoch gosci, ktorzy zarzekali sie ze owe promy z Warny plywaja i nawet sugerowali ze sa posrednikami w kupowaniu biletow na nie. Wykazalam zainteesowanie owa transakcja i zadalam kilka pytan. Na tym etapie odpowiedzi przestaly przychodzic albo byly bardzo wymijajace i malo konkretne, a napewno nie przyblizajace nas do posiadania dokumentu umozliwiajacego przejazd tym plywadlem. Nadszedl czas wyjazdu a nic na odleglosc zalatwic sie nie udalo. Pozostalo nam szukac szczescia na miejscu. Zatem wlasnie dzis wjezdzamy do Warny! Miasto wita nas korkami i brakiem miejsc do zaparkowania. Jak szukac promu w wielkim miescie? Tak na logike wydaje nam sie ze najpierw trzeba znalezc morze. Jest. Potem trzeba znalezc port. Jest.

I tu zaczynaja sie schody… Wiedzialam ze to sa promy widmo- ale zeby do tego stopnia? W porcie sa tylko sklepy bezclowe i jakies przejscia dla pasazerow posiadajacych bilety. Zero kas, informacji, rozkladow, biur. Jest tylko ochroniarz ktory o promach do Gruzji nigdy nie slyszal. Przed portem siedzi trzech gosci. Dwoch z nich wyglada na marynarzy. Porozumiewaja sie ze soba w jezyku nam zupelnie nieznanym, nawet ze slyszenia. Z marynarzami siedzi gosc o przenikliwie bialych zebach (wpadajacych wrecz w blekit) i wygladzie milego cwaniaczka. Reklamuje sie jako osoba wszechwiedzaca i wszechpomagaja i poleca nam odnalezienie jakiegos urzedu morskiego kawalek dalej. Na budynku jest faktycznie tablica z namalowanym promem i nawet sa napisy o przewozie pasazerow i aut. Budynek nie ma jednak zadnego wejscia od ulicy. Sa jakies boczne drzwi ktore wyglada na wejscie dla pracownikow i to przez kotlownie. Spotykamy tam kobiete w eleganckim uniformie ktora informuje nas ze tedy wchodzic nie wolno a innego wejscia do budynku nie ma. Proponuje nam udanie sie bezposrednio do portu. Kolko sie zamyka…. Po przeciwnej stronie ulicy jest kolejny urzad zwiazany z morzem. W srodku jest kupa okienek i do kazdego dlugasne kolejki ludzi chcacych sie rekrutowac do marynarki. Babki w okienkach sa znudzone i wsciekle na caly swiat. Jakis starszy gosc w czyms co chyba mialo byc informacja rozklada rece- promy to nie tu… Czytajac tabliczki na drzwiach pokojow odnajdujemy miejsca zajmujace sie rybolostwem, przetworstwem małzy i cłami na przewoz roznych towarow. Chyba ostatnim pomyslem jaki przyszedl nam do glowy jest informacja turystyczna. Znajdujemy takowa ale nie ma najmniejszych szans na zaparkowanie nigdzie w rejonie. Robimy trzy kolka zatloczonymi ulicami i dupa. Mijamy nieraz ciekawe auta

oraz napisy ktore nie wiem czemu wywoluja na naszych ustach usmiech- lepiej to jedynie wygladalo w gruzinskich robakach!

W koncu decydujemy ze ja wyskocze i pobiegne do owej informacji a toperz bedzie wykonywal w tym czasie czwarte kolko po miescie. Babki w informacji sa ogromnie zaskoczone pytaniem ktore im zadaje ale pragnac byc mile zaczynaja szukac w necie. Znajduja jakis telefon zwiazany z promami z Warny i tam dzwonia. Promy sa ale miejsc pasazerskich juz nie ma. Na kilka miesiecy w przod juz wszystko wykupione. Pytam na kiedy sa najblizsze wolne miejsca. Nie wiadomo- trzeba pytac blizej terminu. Ale jakiego terminu skoro nie wiadomo kiedy??? Na pytanie odnosnie siedziby biura pada opowiedz- a po co wam siedziba biura skoro miejsc i tak nie ma? A jesli ktos ma jakies pytania to mozemy podac maila.. Z rzuconej na stoliku w informacji mapki wynika ze z Warny plywaja promy ale tylko do Odessy i Stambulu. Prosze wiec babki z informacji aby zapytaly o polaczenia do Odessy (nie wybieramy sie tam w tej chwili, ale czasem jak sie nie da wejsc drzwiami to mozna probowac oknem). Ale na to pytanie juz nie ma odpowiedzi tylko walniecie sluchawka. Kolejny telefon z informacji slyszy juz tylko gluchy sygnal… nikt nie odbiera. Kolejny telefon babka wykonuje do Burgas. Stamtad tez ponoc sa promy. A przynajmniej pisal o nich Paweł na forum rosjapl.info- jedyna osoba w calym przepascistym internecie ktora udzielila na pytanie o promach jakiejs sensownej odpowiedzi: “Promy sa, ja plynalem w maju z Burgas”. Glos w telefonie potwierdza, ze promy do Batumi plywaja, ale nie wiadomo kiedy. Zwykle we wtorki, ale roznie bywa. Prosza aby zadzwonic w piatek. Ale dzis jest poniedzialek! Co z jutrem? Pytac w piatek. Postanawiamy jechac jutro do Burgas pod wskazany adres- Industrialna 3 i szukac goscia o imieniu Drago. Zawsze lepiej osobiscie dogadac sprawe. W Warnie niedaleko portu spotykamy tez orginalnego kloszarda. Tzn chyba kloszard bo grzebal w smietniku- choc moze byl to jakis milosnik idei freeganizmu? A moze koneser gatunku i prekursor nowej mody? Koles ma bardzo ciekawe odzienie- cale pozszywane z tysiecy łatek! Nigdy nie widzialam nikogo tej profesji w tak wyszukanym ubraniu! Latwiej chyba znalezc stare ciuchy niz tyle szyc!

Kawalek dalej spotykamy tez pare- naprany gosc i kobieta lekkich obyczajow w wieku dosyc srednim. Koles ciagnie ją w krzaki, ona niby sie opiera ale rechocze ze smichu na caly regulator. Ostatecznie obydwoje wpadaja w te krzaki i sturliwuja sie z wysokiego nasypu w strone polozonych nizej przyportowych kontenerow i dzwigow. Zagladamy tez w rejon jakiegos muzeum morskiego ale ono oczywiscie tez jest zamkniete i mozna sobie obejrzec łodzie jedynie przez plot.

Burgas juz na wjezdzie wyglada sympatyczniej od Warny- tez duze miasto ale jakies takie spokojniejsze, przyjazniejsze. Czuc zdecydowanie mniejszy pospiech i mniej nerwowosci. Dosyc dlugo błąkamy sie po miescie szukajac owej ulicy Industrialnej. Znajdujemy inne rzeczy rowniez ciekawe- klimaty portowe, nietypowe bloki itp

Wszystko wyglada tu lepiej niz w Warnie- przy wjezdzie do portu jest nawet znak pokazujacy gdzie cumuja promy przewozace samochody. Ochroniarz z portu rowniez chce z nami rozmawiac i wskazuje wysoki budynek jako siedzibe firm przewozowych. Wlazimy.

Juz recepcjonista sprawdza paszporty- “a to wy szukaliscie wczoraj szczescia w Warnie? U nas lepiej!” i wskazuje pietro oraz drzwi gdzie mamy szukac Draga. Drago z kolega rozkladaja rece. Prom odplynal wczoraj rano. Kiedy bedzie nastepny nikt nie wie.. Na granicy rosyjsko- gruzinskiej zeszly jakie potezne osuwiska. Granica jest zamknieta. Transport jedzie objazdami a glowny grzbiet Kaukazu nie tak prosto jest ominac, zwlaszcza jak sie jest tirem a droga przez Abchazje jest niestety “jednokierunkowa” i wlasnie w ta strone przekroczyc jej nie wolno. Prom czeka wiec na tiry z owocami wiec i my musimy czekac. Odplynie jakos w kolejnym tygodniu ale czy we wtorek czy w niedziele to nikt nie wie. Dzwonic w piatek. Poki co tylko tyle moga nam pomoc. Biletow nie ma potrzeby rezerwowac. Turystow i osobowych aut nigdy nie ma zbyt wiele, zmiescimy sie. Na moje usilne prosby rezerwacji Drago usmiecha sie od ucha do ucha, zwlaszcza ze kabaczę pochwycilo w swe łapki jakas ulotke i zapamietale ją miętosi. “Nie ma obawy. Zapamietalem was. Nieczesto na tej trasie podrozuja niemowleta. Napewno beda dla was miejsca”. Nasze paszporty zostaja skserowane i odlozone na jakas kupke za kwiatkiem. Jako ze sympatycznie sie rozmawia pytam o promy z Warny. A plywaja. Ponoc dwie firmy. Glownie woza kontenery ale maja tez miejsca osobowe. Przejazdy dla ludzi zalatwiaja biura turystyczne- moze dlatego brak kas? Drago slyszal rowniez o promach z Warny do Batumi- ale przez Iliczewsk. Z Bulgarii do Gruzji przez Ukraine???? Co zrobic- “takoj marszrut”. Dobrze ze nie przez przyladek Horn.... No coz… Mamy wtorek.. I prawdopodobnie poltora tygodnia czekania na prom. Nie planowalismy tak dlugiego pobytu w Bulgarii- ale widac los tak chcial. Mialo byc bez pospiechu i na luzie- ale nie przypuszczalismy ze az do tego stopnia. Poczatkowo rozwazamy co ze soba zrobic. Moze w gory sie wybrac i sprobowac przejsc Gran Konczeto ktorej kiedys sie nie udalo? A moze pojechac zobaczyc pomnik w Buzluzha? Wszystko to jednak jest dosc daleko stad… A jak ktoregos dnia Drago zadzwoni i powie- “zmiana - prom bedzie jutro”? Prom jest priorytetem wiec ostatecznie postanawiamy zostac na wybrzezu. Poza tym caly czas sa upaly i slonce, wiec przynajmniej zwiedzajac bedzie mozna codziennie sie pokapac! A poki co bulgarskie wybrzeze bardzo nam do gustu przypadlo. Wiec moze warto zobaczyc jego pozostala czesc? Zatem opuszczamy miasto i cel na dzis- biwak na dzikiej plazy i ognicho z konarow wyrzuconych przez morze! :D cdn